لباس هندی

سفارش لباس هندی

علیرغم جهانی شدن، هند توانسته است لباس های سنتی خود را که بخشی اساسی از فرهنگ آن است، حفظ کند. حتی اگر ده‌ها لباس سنتی وجود داشته باشد که هم زنان و هم مردان می‌پوشند، برخی از اقلام هستند که در همه جا به‌طور گسترده شناخته شده‌اند، همه در مورد ساری، دوت و دستار می‌دانند.

ساری که توسط زنان پوشیده می شود، لباس مجلسی بلندی است که شانه راست را می پوشاند و قسمت میانی را برهنه می کند، در حالی که دوتی بیشتر توسط مردان پوشیده می شود، یک تکه پارچه بلند است که دور پاها پیچیده شده و تا کمر گره می خورد. آخرین اما نه کم‌اهمیت، و شاید یکی از شناخته‌شده‌ترین اقلام لباس‌های هندی، دستار است، عمامه‌ای که بیشتر سیک‌ها می‌پوشند.

تاریخچه لباس هندی به هزاره پنجم قبل از میلاد برمی گردد، با تمدن دره سند که نخ ریسی، بافت و رنگرزی می کرد. صنعت پنبه بسیار پیشرفته بود و برخی از تکنیک های مورد استفاده در گذشته هنوز هم باقی مانده است.

در دوره مائوریا و گوپتا، مردم لباس های دوخته شده و بی دوخت می پوشیدند و کالای اصلی آن اناریه بود که از پنبه سفید ساخته می شد و با ارسی به کمر بسته می شد. با گذشت زمان، مسیرهای تجاری جدید صنعت نساجی شبه قاره را گسترش داد. رومی ها نیل را برای رنگرزی می خریدند و در تجارت با چین منسوجات ابریشم را معرفی می کردند.

در زمان‌های قدیم و حتی همین امروزه ، ابریشم و پنبه را به طرح‌های مختلف بافته می‌شدند که برای هر منطقه متفاوت بود. مغول‌ها به هند کمک زیادی کردند تا تکنیک‌های نساجی خود را توسعه دهد و رنگرزی لباس‌ها به نوعی هنر تبدیل شد و رنگرزی مرموز، مقاومت در برابر رنگرزی . تکنیک های کلامکاری غالب شد.منسوجات همیشه بخش مهمی از تجارت هند بوده است. هند با چین، آسیای جنوب شرقی، امپراتوری روم، اعراب و در طول قرن هفدهم با اروپا در مبادله پرسود ادویه جات و لباس تجارت می کرد. پارچه های چاپی، چینتز، موسلین و ابریشم طرح دار به بازار انگلیس هجوم آوردند و بعدها به مایه افتخار جنبش ملی گرایی تبدیل شدند.

ساری (همچنین ساری یا شاری) نماینده ترین لباس سنتی شبه قاره هند است. از یک پرده تشکیل شده است که می تواند از 4.5 متر تا 8 متر طول و حدود 1 متر عرض داشته باشد.معمولاً دور کمر پیچیده می‌شود و یک انتهای آن یک شانه را می‌پوشاند و قسمت میانی را باز می‌کند.

خاستگاه ساری به تمدن دره سند، حدود 2000 سال قبل از میلاد برمی گردد. کلمه ساری تکاملی از ساتتیکای جهانی است که در ادبیات بودایی اولیه نشان دهنده لباس زنانه است.

در اصل، این مجموعه سه تکه ، جامه پایین، مقنعه و بند سینه ، معروف به پوشاک بود. با گذشت زمان، این سه قطعه با هم ادغام شدند و یک لباس واحد به نام ساری را تشکیل دادند.

برخی از هندی ها می گویند که میانی هرگز نباید آشکار شود، یک سنت باستانی هندی تأیید می کند که ناف حق تعالی سرچشمه حیات و خلاقیت است و به همین دلیل است که ساری میانی را برهنه می گذارد.

برای ساری های عروسی، قرمز رایج ترین رنگ است. زنان انواع مختلفی از ساری‌های بافندگی دستی منطقه‌ای می‌پوشند که از پارچه‌های ابریشم، ایکات، پنبه، چاپ بلوک و منسوجات کراواتی ساخته شده‌اند.
 

سفارش لباس هندی